Kirik yarik kalpler,
Medile sarilmis yurekler,
Kagit helva yiyen koca yurekli adamlar...
Babamdan kalma anne acisi ile yanarken yuregim cocuk yasima cok gorulen aile sicakligi, sokaklarla orulmus bir hayatin temeli iste boyle tanistim seninle: cirilciplak ve yalin ayak bir cocuktum o zamanlar.
Yasim ortaokul telasinda bir cocukla yasitken korkularim bir ogretmenin odevimi yapmadi diye kizmasinin cok daha otesindeydi. Ne yana donsem kendi cocukluguma carpan benligim ve kulaklarimda hala her gorenin sordugu o ic acitan soru: okuyormusun sen.?
Oysa okumama firsat verilmemisti.
Evine bakmayan dokuz cocuklu bir babanin en buyuk oglu olarak aileyi sirtlamanin yorgunlu ve yasimin kucuklugune agir gelisi, annemin ev sahibinden saklanmasi biriken kiralarin utancindan ve beni o kucucuk yasta ise gonderirken kendi elleriyle onume koyacak bir dilim ekmegin olmayisinin gozunden akan hali..
Ve belli etmemeye calisarak acisini titrek sesiyle her sabah ayni soru : orda yemek yiyorsun degil mi oglum? Ac birakmiyorlar seni..
Bana gulen yuzun hic olmadi ey hayat ama inadina umut yukledigim sabahlarin vardi gunes dogmaya ,perde acilmaya mahkumken her sabah bu sehir hep ayniydi deniz,martilar,araba gurultusu ve insan cigliklari ama inadina umut yukledigim gunaydinlar...
Ama yalan yok her beni kaldirip yere vurusundan sonra oturtup onume yine guzel sofralar kuruyordun inandiriyordun beni ertesi gunun guzel olacagina gozumun icine bakabaka biraz once acitan sen degilmissin gibi hazirliyordun yarina beni yuregimi annemk kardeslerimi hatta babamin bile iyi olduguna inandiyordun.. sevdalar koyuyordun yuregime sonra benden geri aliyor yenisini veriyor geri aliyordun . Yeni sehirler veriuordun komsular,arkadaslar,isciler sonra geri aliyordun cocuk gibi degil ey hayat bizzat cocuktum sen benimle oynuyordun ben seninle agliyor seninle gukuyordum...
Ve sen ne zaman yeni bir sofra kursan karinimin degil yuregimin acligi ile oturuyordum yalan yok ihtisamin ve saltanatin aklimi basimdan aliyor ve o yurek acligimla ne versen yiyordum.. bem buyudum oysa zamanla babam oldu ,annemle yillardir gorusmuyorum kardeslerim buyuduler evlendiler bir suru cocuklari oldu bende evlendim iki oglum oldu ama sen hic degismedin be hayat . Yine oyle guzel donatmissin ki sofrayi sana imrenmemek icten bile degil o hunerli ellerinle bugun bize ne pisirdin ey hayat....
25/10/2008 kayseri/yahyali. Da 28 yasindayken yazmis oldugum gunlugumden paylasmak istedim okuyanlarin yureklerine saglik ... saygilarimla. Ferhat CORUM
mod oldugundan degil ilgi alanina girdiginden 