cihadsevil' Alıntı:

usta inan zar zor okudum. biz bu durumu anlayamayız tabi ama düşüncesi bile çok kötü.Allah sabır versin ne olursa olsun kendini üzme. biliyorum düşündükçe yiyeceksin kendini ama yapma. kaç yıllık ömrümüz var onda da kendimizi üzersek baska neyimiz kaliyo. herseye rağmen hayat devam ediyo. kendini yıpratmamaya çalış. cok bunaldiginda çık dışarı farklı farklı insanlarla otur muhabbet et çay kahve iç. zaman geçirmeye bak zamanla hersey rayına girer umarım. iyi aksamlar

Genişletmek için tıkla ...

Rodoselim' Alıntı:

Hocam zamanla rayına girer dediğim her şey daha çok çıktı raydan hani çaresiz hissediyorum kendimi böyle bir hayat olmamalı yaşanmaması gereken şeyler bunlar ben bir hatayım varlığım bu dünyada hata yani.Her şey güzel olacak diye kendimi kandırmak istemiyorum artık.Yoruldum ben yani bilmiyorum ne yapacağımı bilmiyorum...

Genişletmek için tıkla ...

Rodoselim' Alıntı:

Abilerim,kardeşlerim her ne olursa olsun annenizin ve babanızın kıymetini bilin.Eğer aileniz ile birlikte yaşıyorsanız bu anların değerini anlayın.Ben bilemedim o anları yaşayamadım 4 yaşımda annemle babam ayrıldı hep,hep bir yanım eksik kaldı 9 yaşımda annem beni babamın yanına gönderdi babam yeni evlenmişti o aralar üvey annenin psikolojik şiddetiyle büyüdüm.Evde etli bir yemek yapılıyordu mesela 6 yaşındaki üvey kardeşime daha çok yemek koyuyordu göz göre göre birşey diyemiyordum gözlerim dolu dolu önüme konulan şeyi yiyordum.Düşünüyordum beni çok çok seven öz annem olsaydı hep daha çok ye derdi ne biliyim bu üvey anne denilen kadın 2. Tabak yemeği bile koymuyordu istememe rağmen.Beyler okula ütüsüz,kırışık kıyafetlerle gidiyordum.Okulda herkes janti giyinmiş ben paspal..Bunların farkında olarak anne eksikliğini yaşayarak büyüdüm ben.Kucukken annem aklıma geldiğinde boğazımda bir düğüm oluşurdu su içene kadar gecmezdi boğulacak gibi hissederdim kendimi.13 yaşımda uykusuzluk problemleri başladı.Gece kabuslarla uyanırdım sonra bir kız sevdim oda beni sevdi çok sevdik birbirimizi 2015'in 6 Mayıs'ta trafik kazasında kaybettim onu.Delirdim beyler kafayı yedim geceleri eşyalar hareket ediyordu odamda kendi kendine çığlık atıyordum üvey anne ben bu deliyle yaşayamam dedi beni evden kovdu babam yurt dışında olduğundan müdahale edemedi. kalacak gidecek yerim yoktu 2 ay hastanede yattım bipolar bozukluk tanısı koydular 4 çeşit ilaç kullanıyordum.sonra İzmir'e geldim öz annemin yanında iş buldum burda annemde kalıyordum üvey babam evden kovdu şimdilik bir abinin yanına geldim onda kalıyorum az önce motorla valizimi almaya gittim annemin yanına gözlerindeki anlatmaya çalıştıklarını anlamaya çalıştım ama başaramadım şimdi ağlayarak yazıyorum bunları bilmiyorum beyler aile çok önemli bir kavram siz siz olun evli değilseniz eşinizi evleneceğiniz kişiyi iyice tanımadan evlenmeyin evladınıza yazık etmeyin hayatını mahvetmeyin onun bilmiyorum beyler bilmiyorum hiç bir şey düşünemez oldum iyi bir insan oldum kaybettim hep bugüne kadar içimdeki iyi insan öldü artık. daha anlatılacak çok şey var ama elim yazmıyor beyler kusura bakmayın başınızı şişirdiğim için annenizin ailenizin kıymetini bilin üzmeyin onları.İyi akşamlar...

Genişletmek için tıkla ...

Rodoselim' Alıntı:

Abilerim,kardeşlerim her ne olursa olsun annenizin ve babanızın kıymetini bilin.Eğer aileniz ile birlikte yaşıyorsanız bu anların değerini anlayın.Ben bilemedim o anları yaşayamadım 4 yaşımda annemle babam ayrıldı hep,hep bir yanım eksik kaldı 9 yaşımda annem beni babamın yanına gönderdi babam yeni evlenmişti o aralar üvey annenin psikolojik şiddetiyle büyüdüm.Evde etli bir yemek yapılıyordu mesela 6 yaşındaki üvey kardeşime daha çok yemek koyuyordu göz göre göre birşey diyemiyordum gözlerim dolu dolu önüme konulan şeyi yiyordum.Düşünüyordum beni çok çok seven öz annem olsaydı hep daha çok ye derdi ne biliyim bu üvey anne denilen kadın 2. Tabak yemeği bile koymuyordu istememe rağmen.Beyler okula ütüsüz,kırışık kıyafetlerle gidiyordum.Okulda herkes janti giyinmiş ben paspal..Bunların farkında olarak anne eksikliğini yaşayarak büyüdüm ben.Kucukken annem aklıma geldiğinde boğazımda bir düğüm oluşurdu su içene kadar gecmezdi boğulacak gibi hissederdim kendimi.13 yaşımda uykusuzluk problemleri başladı.Gece kabuslarla uyanırdım sonra bir kız sevdim oda beni sevdi çok sevdik birbirimizi 2015'in 6 Mayıs'ta trafik kazasında kaybettim onu.Delirdim beyler kafayı yedim geceleri eşyalar hareket ediyordu odamda kendi kendine çığlık atıyordum üvey anne ben bu deliyle yaşayamam dedi beni evden kovdu babam yurt dışında olduğundan müdahale edemedi. kalacak gidecek yerim yoktu 2 ay hastanede yattım bipolar bozukluk tanısı koydular 4 çeşit ilaç kullanıyordum.sonra İzmir'e geldim öz annemin yanında iş buldum burda annemde kalıyordum üvey babam evden kovdu şimdilik bir abinin yanına geldim onda kalıyorum az önce motorla valizimi almaya gittim annemin yanına gözlerindeki anlatmaya çalıştıklarını anlamaya çalıştım ama başaramadım şimdi ağlayarak yazıyorum bunları bilmiyorum beyler aile çok önemli bir kavram siz siz olun evli değilseniz eşinizi evleneceğiniz kişiyi iyice tanımadan evlenmeyin evladınıza yazık etmeyin hayatını mahvetmeyin onun bilmiyorum beyler bilmiyorum hiç bir şey düşünemez oldum iyi bir insan oldum kaybettim hep bugüne kadar içimdeki iyi insan öldü artık. daha anlatılacak çok şey var ama elim yazmıyor beyler kusura bakmayın başınızı şişirdiğim için annenizin ailenizin kıymetini bilin üzmeyin onları.İyi akşamlar...

Genişletmek için tıkla ...

Rodoselim' Alıntı:

Abilerim,kardeşlerim her ne olursa olsun annenizin ve babanızın kıymetini bilin.Eğer aileniz ile birlikte yaşıyorsanız bu anların değerini anlayın.Ben bilemedim o anları yaşayamadım 4 yaşımda annemle babam ayrıldı hep,hep bir yanım eksik kaldı 9 yaşımda annem beni babamın yanına gönderdi babam yeni evlenmişti o aralar üvey annenin psikolojik şiddetiyle büyüdüm.Evde etli bir yemek yapılıyordu mesela 6 yaşındaki üvey kardeşime daha çok yemek koyuyordu göz göre göre birşey diyemiyordum gözlerim dolu dolu önüme konulan şeyi yiyordum.Düşünüyordum beni çok çok seven öz annem olsaydı hep daha çok ye derdi ne biliyim bu üvey anne denilen kadın 2. Tabak yemeği bile koymuyordu istememe rağmen.Beyler okula ütüsüz,kırışık kıyafetlerle gidiyordum.Okulda herkes janti giyinmiş ben paspal..Bunların farkında olarak anne eksikliğini yaşayarak büyüdüm ben.Kucukken annem aklıma geldiğinde boğazımda bir düğüm oluşurdu su içene kadar gecmezdi boğulacak gibi hissederdim kendimi.13 yaşımda uykusuzluk problemleri başladı.Gece kabuslarla uyanırdım sonra bir kız sevdim oda beni sevdi çok sevdik birbirimizi 2015'in 6 Mayıs'ta trafik kazasında kaybettim onu.Delirdim beyler kafayı yedim geceleri eşyalar hareket ediyordu odamda kendi kendine çığlık atıyordum üvey anne ben bu deliyle yaşayamam dedi beni evden kovdu babam yurt dışında olduğundan müdahale edemedi. kalacak gidecek yerim yoktu 2 ay hastanede yattım bipolar bozukluk tanısı koydular 4 çeşit ilaç kullanıyordum.sonra İzmir'e geldim öz annemin yanında iş buldum burda annemde kalıyordum üvey babam evden kovdu şimdilik bir abinin yanına geldim onda kalıyorum az önce motorla valizimi almaya gittim annemin yanına gözlerindeki anlatmaya çalıştıklarını anlamaya çalıştım ama başaramadım şimdi ağlayarak yazıyorum bunları bilmiyorum beyler aile çok önemli bir kavram siz siz olun evli değilseniz eşinizi evleneceğiniz kişiyi iyice tanımadan evlenmeyin evladınıza yazık etmeyin hayatını mahvetmeyin onun bilmiyorum beyler bilmiyorum hiç bir şey düşünemez oldum iyi bir insan oldum kaybettim hep bugüne kadar içimdeki iyi insan öldü artık. daha anlatılacak çok şey var ama elim yazmıyor beyler kusura bakmayın başınızı şişirdiğim için annenizin ailenizin kıymetini bilin üzmeyin onları.İyi akşamlar...

Rodoselim' Alıntı:

Abilerim,kardeşlerim her ne olursa olsun annenizin ve babanızın kıymetini bilin.Eğer aileniz ile birlikte yaşıyorsanız bu anların değerini anlayın.Ben bilemedim o anları yaşayamadım 4 yaşımda annemle babam ayrıldı hep,hep bir yanım eksik kaldı 9 yaşımda annem beni babamın yanına gönderdi babam yeni evlenmişti o aralar üvey annenin psikolojik şiddetiyle büyüdüm.Evde etli bir yemek yapılıyordu mesela 6 yaşındaki üvey kardeşime daha çok yemek koyuyordu göz göre göre birşey diyemiyordum gözlerim dolu dolu önüme konulan şeyi yiyordum.Düşünüyordum beni çok çok seven öz annem olsaydı hep daha çok ye derdi ne biliyim bu üvey anne denilen kadın 2. Tabak yemeği bile koymuyordu istememe rağmen.Beyler okula ütüsüz,kırışık kıyafetlerle gidiyordum.Okulda herkes janti giyinmiş ben paspal..Bunların farkında olarak anne eksikliğini yaşayarak büyüdüm ben.Kucukken annem aklıma geldiğinde boğazımda bir düğüm oluşurdu su içene kadar gecmezdi boğulacak gibi hissederdim kendimi.13 yaşımda uykusuzluk problemleri başladı.Gece kabuslarla uyanırdım sonra bir kız sevdim oda beni sevdi çok sevdik birbirimizi 2015'in 6 Mayıs'ta trafik kazasında kaybettim onu.Delirdim beyler kafayı yedim geceleri eşyalar hareket ediyordu odamda kendi kendine çığlık atıyordum üvey anne ben bu deliyle yaşayamam dedi beni evden kovdu babam yurt dışında olduğundan müdahale edemedi. kalacak gidecek yerim yoktu 2 ay hastanede yattım bipolar bozukluk tanısı koydular 4 çeşit ilaç kullanıyordum.sonra İzmir'e geldim öz annemin yanında iş buldum burda annemde kalıyordum üvey babam evden kovdu şimdilik bir abinin yanına geldim onda kalıyorum az önce motorla valizimi almaya gittim annemin yanına gözlerindeki anlatmaya çalıştıklarını anlamaya çalıştım ama başaramadım şimdi ağlayarak yazıyorum bunları bilmiyorum beyler aile çok önemli bir kavram siz siz olun evli değilseniz eşinizi evleneceğiniz kişiyi iyice tanımadan evlenmeyin evladınıza yazık etmeyin hayatını mahvetmeyin onun bilmiyorum beyler bilmiyorum hiç bir şey düşünemez oldum iyi bir insan oldum kaybettim hep bugüne kadar içimdeki iyi insan öldü artık. daha anlatılacak çok şey var ama elim yazmıyor beyler kusura bakmayın başınızı şişirdiğim için annenizin ailenizin kıymetini bilin üzmeyin onları.İyi akşamlar...

Genişletmek için tıkla ...

boşanma olaylarında genelde cocuk anneye verilmez mi m?? anne istemese ve baba başka bir kadınla evlenmişse, o cocuk , cocuk esirgeme kuruma verilmez mi ? anlattığın olayda tutarsızlık var kusura bakma , benim arkadasım vardı cocuk esirgememde büyüdü , babası başka bir kadınla evledindiği için oraya aldılar, ordan biliyorum suan memur hem imkanları da cok iyi 18 yasını doldurduktan sona bir kururuma memur olarak atanıyorsun.. senin ki biraz tuaf olmuş, eski turk filmlerindeki gibi olmuş

Genişletmek için tıkla ...

feneryon31' Alıntı:

Hangi şehirdesin kardeşim ?

Genişletmek için tıkla ...

Bykayhan' Alıntı:

Sevgili kardeşim yaşadığın şeyler gerçekten çok zor sana şöyle yap böyle yap demicem ama şunu söyleyebilirim kendini fazla yıpratma düzelene kadar kesinlikle psikolojik destek al. Allah yardımcın olsun

Genişletmek için tıkla ...

formen2626' Alıntı:

boşanma olaylarında genelde cocuk anneye verilmez mi m?? anne istemese ve baba başka bir kadınla evlenmişse, o cocuk , cocuk esirgeme kuruma verilmez mi ? anlattığın olayda tutarsızlık var kusura bakma , benim arkadasım vardı cocuk esirgememde büyüdü , babası başka bir kadınla evledindiği için oraya aldılar, ordan biliyorum suan memur hem imkanları da cok iyi 18 yasını doldurduktan sona bir kururuma memur olarak atanıyorsun.. senin ki biraz tuaf olmuş, eski turk filmlerindeki gibi olmuş

Genişletmek için tıkla ...